Volleybal is een verslaving voor Gerwin te Hennepe

Gebied: BLEISWIJK
Datum: 03 december 2004 16:59 uur
Rubriek: Sport & Recreatie

Maandagavond, trainingsavond voor het eerste damesteam van Greentex/Spanning 220 uit Bleiswijk. Trainer/coach Gerwin te Hennepe (32) laat zijn dames flink in het zweet werken. Geduldig geeft hij aanwijzingen die trouw worden opgevolgd. Na afloop van de training valt op dat niet direct één ieder de sportzaal verlaat. Integendeel, de dames vormen samen met hun coach een cirkel, leggen de handen op elkaar mispelen iets en verlaten pas dan de zaal. Het zegt veel over de wijze waarop Te Hennepe het volleybal benadert. "Sportiviteit, ambitie en een stuk gezelligheid, dat moet in balans zijn. Pas dan kunnen we klus klaren.". De in Heteren geboren Gerwin te Hennepe ging op zijn zestiende volleyballen. Via omzwervingen langs diverse volleybalvelden zwaait Te Hennepe sinds augustus de scepter bij de Bleiswijkse volleybalsters. "Na in het tweede team van Piet Zoomers/Dynamo uit Apeldoorn gespeeld te hebben verkaste ik naar het Schalkhaarse SVS. Ik studeerde in Deventer, besefte dat er meer was dan alleen volleybal dus deed ik een stapje terug. SVS speelde derde divisie. Trainen deden we in Bathmen, allemaal lekker ontspannend, zodat ik voldoende tijd had voor mijn studie." Inmiddels is Te Hennepe woonachtig in Rotterdam. De laatste jaren speelde hij in Alkmaar, maar moest ontdekken dat met het verstrijken der jaren de sleet op zijn knieën kwam. "Na iedere wedstrijd had ik pijn in mijn knieën, dat was niet leuk meer. Logisch vervolg was een trainerschap. Bij SVS had ik dat al gedaan bij een jeugdteam. Ik heb mijn trainersdiploma gehaald, waarna ik aan de slag wilde als eindverantwoordelijke." Dat werd dus de dameshoofdmacht van Greentex/Spanning geworden. "Martin Rutten belde mij in juli namens de technische commissie met de vraag of ik bij zijn vereniging trainer wilde worden. We hebben een afspraak gemaakt om te kijken of onze ambitieniveau'smet elkaar overeen kwamen. Ik was direct verkocht toen ik hier kwam. Een pracht van een sporthal en een sfeervolle kantine. Bovendien werd me duidelijk dat de vereniging realistische ambities had waarbij het doorvoeren van verjonging centraal staat." Coachbaar Op 16 augustus begon Te Hennepe aan de klus. Ruim acht wedstrijden later is zijn formatie kansrijk in het bekertoernooi en bezet de derde plek in de competitie. "Ik trof een ambitieuze groep volleybalsters aan waarin de juiste mix van routine en jong talent aanwezig was. Een groep die door mijn voorgangers goed geschoold was. De jonkies moeten nog wel groeien op technisch en mentaal gebied, maar dat kan ook niet anders. Een groep ook die goed coachbaar bleek te zijn, waarmee ik bedoel dat ze heel goed opdrachten om kunnen zetten in daden. Ze pakken mijn aanwijzingen snel op. De meiden zijn niet gebonden aan vaste spelpatronen. Dat is ideaal. Voor mij is het een handicap dat ik de tegenstander nog niet ken. Heel prettig is het dan dat als ik tijdens de wedstrijd een tactische ingreep wil doorvoeren het team de omschakeling eenvoudig kan maken." "Onze doelstelling is tweeledig. In de eerste plaats jongeren inpassen in het team. In de tweede plaats zorgen dat we niet degraderen. Nu we bijna halverwege de competitie zijn is de integratie tussen jeugd en ervaring goed verlopen en mogen we voorzichtig omhoog kijken en af en toe dromen van promotie." Aan het inpassen van de A-junioren bij de drie damesteams ging aanvankelijk enig gemor binnen de vereniging vooraf maar met de resultaten die tot dusverre door alle damesteams zijn behaald is daar snel een einde aangekomen. "Wat dat betreft petje af voor de technische commissie. Die hebben tijdig ingezien dat het juist een goede zaak is om de jeugd te verdelen over de teams. Zo is in alle geledingen van de dameslijn de ideale smeltkroes van talent en routine bij elkaar gebracht. Voor de dames met meer kruisjes achter hun naam betekende dat net zoals voor de jonkies in het begin aanpassen. Als je de jeugd wilt inpassen moeten ze ook speeltijd krijgen, leren door doen als het ware. Dat wil wel eens betekenen dat we daardoor een set verliezen. Dan komt het erop aan dat de ervaren speelster de jeugd steunen. Dat doen ze onvoorwaardelijk." Enkelblessure De vier benjamins in de selectie, Judith Hulst (16), Michelle Sonneveld (18), Marieke Oosterlaan (19) en Marije van de Burg (18) deden het de afgelopen periode prima. Te Hennepe: "Inderdaad, het is heel spijtig voor Marije dat ze nu met een enkelblessure kampt. Ze kan daardoor niet spelen." Het trainerschap bevalt de nieuwbakken trainer prima. Toch kruipt ook bij hem het bloed waar het niet gaan kan. Sinds twee weken is Te Hennepe, wanneer het programma het toe laat, als speler te bewonderen in het eerste herenteam van zijn club. "Volleybal is verslavend, als je langs de lijn staat is dat toch anders dan wanneer je in het veld bent. Het herenteam kon nog wel een speler gebruiken en dacht daarbij aan mij. Het is een prima uitlaatklep, maar mijn dames blijven de absolute prioriteit."